Dag 13 tm 16

We zijn een tijdje uit de lucht geweest omdat er in Etosha geen wifi ter beschikking stond. Alles o.k. met ons. Ton maakt nog altijd deel uit van ons gezelschap. De wilde dieren beginnen te wennen. 2 dagen geleden liepen er bij het eten klaarmaken een paar jakhalzen rond de braai. "Wel een beetje vreemd" vond Ton maar van enige paniek was geen sprake. 

Even terug naar waar we gebleven waren. De boottocht op de Kunenerivier rivier. Die viel een beetje tegen. Een paar honderd  meter varen en we vonden weliswaar een krokodil op de oever maar die luisterde naar de naam Tom en de indruk bestond dat die eigenlijk altijd wel op die plek te vinden was. De grap was om er zo dichtbij mogelijk naartoe te varen. Op een gegeven moment zo dichtbij dat het beest het niet meer leuk vond en razendsnel in het water verdween. Dat was natuurlijk even schrikken voor de mensen op de boot. Even later herhaalde dit proces zich bij een krokodil op de Angolese kant van de rivier. Daarmee was de koek wel op want we hebben vervolgens nog een half uur op de rivier liggen dobberen met een drankje en chips. 

De volgende dag een lange rit naar Otjitongwe cheetahpark. 400 km waarvan echter ruim 300 km over een kaarsrechte strook asfalt. Zo nu en dan een tegenligger maar verder niets. Je zou bij wijze van spreken het stuur kunnen vastzetten en een dutje doen ware het niet dat er steeds geiten en koeien de weg overstaken.

Om ca. 4 uur kamen we aan bij de Lodge nog net op tijd voor het voederen van de Cheeta's. Eerst konden we met Cheeta's knuffelen. We werden naar de tuin van de Lodge gebracht waar we werden opgewacht door drie tamme Cheeta's. Althans redelijk tam maar bepaalde dingen konden we beter niet doen zoals aan hun staart trekken, onder de voetzolen kietelen of hun buik aanraken. Na aanvankelijke aarzelingen hebben we ze allemaal aangeraakt en geaaid, ook El en Ton.

Wel was er een klein incident toen een van de Cheeta's in El haar sneaker begon te bijten. El vond dat niet fijn want in die sneaker zat haar voet en, alhoewel wat zweterig, misschien toch een lekker hapje voor de cheeta. Er werd echter snel ingegrepen door een hoed over het beest zijn kop te gooien. 

Daarna werd het hele gezelschap in een safaricar met aanhanger gestopt en gingen we via allemaal hekken naar de minder makke soortgenoten in de bush. Er waren wel 12 Cheeta's die allemaal moesten vechten om een stuk vlees te krijgen.  Leuk om te zien maar toch een beetje een dierentuin. Dat kan ook niet anders want cheeta' s mogen niet worden uitgezet in de natuur. Althans het mag wel maar de boeren mogen ze dan doden en zullen dat ook zeker doen want cheeta' s kunnen veel geiten en koeien doden. Eigenlijk kunnen de cheetafarms dus geen kant op met deze mooie en bedreigde dieren.

De volgende drie dagen doorgebracht in Etosha en ongelofelijk veel dieren gezien. Omdat het zo droog is waren veel dieren te spotten bij de waterplaatsen. We hadden een kaart met daarop aangegeven de water holes en die konden we stuk voor stuk langsgaan. 

We hebben vrijwel alle dieren gezien en in grote aantallen ook olifanten en leeuwen.

Het is een fantastisch gezicht om al die dieren in hun natuurlijke omgeving te kunnen bewonderen. Voor ons waren er echter drie hoogtepunten. 

Op de tweede dag reden we van Olifantsrus, onze eerste camping, naar Okaukuejo. Bij een waterhoek ongeveer halverwege zagen we een paar auto,' s staan en dan is er meestal wel wat te zien. Zo ook deze keer. Een ongelofelijk gezicht. Bij de waterhole lagen een leeuw en een leeuwin. Daaromheen honderden misschien zelfs duizenden dieren. Soort bij soort, springbokken, spiesbokken, zebra', struisvogels, giraffen, koedoes, etc. etc. Doodstil en de leeuwen geen moment uit het oog verliezend. Zo ver je kon kijken zag je dieren. Een grote giraf waagde het om bij het water te komen en een slokje te drinken. De leeuwin kwam onmiddellijk in actie om hem weg te jagen. Het was duidelijk wie hier de lakens uitdeelden. De leeuwen maakten geen aanstalten om te vertrekken. Wij hebben dit tafereel een half uur gadeslagen en zijn toen verder gereden. Een unieke ervaring rijker.

Een tweede hoogtepunt was bij de waterhole van Okaukuejo. De zo'n begon al te zakken en de schemering viel in. Bij de waterhole waren al tientallen mensen verzameld. Toen wij aankwamen was er nog weinig te zien, een paar giraffen en antilopen. In de verte zagen wij echter een kudde olifanten naderen. Verrassend snel hadden ze de waterhole bereikt en begonnen te drinken. Een grote bul hield toezicht op e ige afstand van de kudde. Er waren ook twee hele jonge olifanten bij. Het was doodstil, alleen het klikken van de camera' s. was te horen. Na ca. 10 minuten kwam er vanaf de andere kant een tweede kudde olifanten aanlopen. Een hartelijke begroeting volgde (met de slurven omhoog in elkaar strengelend). De giraffen en antilopen bleven op gepaste afstand. Van de tweede kudde gingen er meerdere olifanten en ook de jonkies helemaal het water in. 

Na een uurtje vertrokken ze weer. Die avond en nacht hebben we vanuit onze tentjes nog vaak de geluiden geboord van de olifanten. Er zijn er dus zeker meer geweest.

Een derde hoogtepunt was gisterenavond bij de waterhole van halali, onze derde en laatste verblijfplaats in Etosha. Na het eten gingen we nog even kijken. Het was weliswaar donker maar de waterhole is verlicht. In het licht van de schijnwerpers zagen we 5 neushoorns staan. Prachtige dieren maar ernstig bedreigd door stropers. 

Dit zijn zo een paar highlights van de afgelopen dagen. We zitten nu net buiten Etosha in een particuliere Lodge (Onguma). Dat betekent luxe. Bij aankomst een handdoeken en een welkomstdrankje, een huisje met airco, drankjes bij het zwembad etc. Vanuit het zwembad en het restaurant kijmen we op de waterhole. Moet geen gewoonte worden maar voor een keer moet het kunnen.

Hopenlijk kunnen we morgen weer verslag doen en fotoos sturen.